biR HatıRa

BIR HATIRA



Genç kız feci bir hastalığın penceresinde kıvranıyordu. Yaralı kalbi
artık bu dünyaya daha fazla dayanamamaya başlamıştı. Çok zengin olan
ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilan vermişlerdi... Canını feda
edecek birini arıyorlardı... Genç kız ise her gün hastane odasında
biraz daha solmaktaydı. Yine yalnızdı odasında, gözü yaşlı, boynu
bükük ölümü bekliyordu...
Gözlerini kapadı, bu küçük odada gözyaşı dökmekten bıkmıştı... Sevdiği
geldi aklına, fakir ama onu seven sevgilisi... Her gün aynı şeyleri
düşünüyor, anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu...
" Param yok ama sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim
var" demişti delikanlı... Genç kızda zaten başka bir şey
istemiyordu...Sevgiye muhtaç biri, sevdiğinin sevgisinden başka ne
isteyebilirdi ki... Ama olmamıştı işte, dünyalar kadar olan
sevgilerinin arasına, o lanet olasıca para girmeyi bilmiş, onları
ayırmıştı... İşte paranın geçmediği zamanlara gelmişlerdi.. Ne önemi
vardı artık ? Şu son günlerinde, sevdiği yanında olsa
yeterdi...Ayrılıklarından bu yana 5 bitmeyen, çile dolu yıl
geçmişti...Her günü zehir, her günü hüsran...Ama genç kız hep
sevgisini yüreğinde taşımış, kalbini kimseyle paylaşmamıştı. Sevdiğini
düşündü işte o an.. Acaba o neler yapmıştı bu kadar sene boyunca.. Kim
bilir kiminle evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı... Gözlerinden bir
damla yaş daha damladı kurumuş, bitmiş ellerine. Ellerine baktı, bir
zamanlar ellerinin, elerini tuttuğunu hayal edip, her gün saatlerce
ellerini seyrederdi... En çokta saçlarının dökülmesine üzülüyordu.
Çünkü sevdiği öpmüş, koklamıştı onları. Her bir tanesi koptuğunda,
kalbine bir ok daha saplanıyordu. Kalbi yine sızlamaya başlamıştı..
Belki sevdiği yanında olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi
yaşama... Zaten artık ölüm umurunda değildi genç kızın. Sevdiğinden
ayrı yaşamanın ölümden ne farkı vardı ki.. Tekrar o geldi aklına...
Keşke keşke yanımda olsa dedi. Son bir kez elini tutsa yeterdi.
Gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi
artık... Gözleri pınar gibi çağlamaya başladı. Sevdiğini son bir kez
göremeden ölmek istemiyordu.. Ufakta olsa ondan bir hatırasını almadan
bu dünyadan göçmek
istemiyordu... Oysa sevdiği, kim bilir kiminle beraberdi...Kendi sevgi
dolu kalbinin kimseyle paylaşmayı düşünmemişti bile, ama acaba o
paylaşmış mıydı ? Onun sevgisini silmiş atmış mıydı acaba kalbinden ?
İçi birden nefretle doldu. Üstüne büyük bir ağırlık çöktü. Onu
düşündükçe her dakikasının zehir olması artık çok daha ağır geliyordu
genç kıza... Ölmek istedi, artık yaşamak istemiyordu bu dünyada.. Ama
sevdiğinden bir hatıra almadan ölmeyeceğine ant içmişti. Tekrar
gözlerini açtı. Kim bilir belki de sevdiği onu unutmuştu.. Bu
düşünceler içinde derinliğe daldı... Birden babası girdi odaya, kızına
kalp nakli için bir gönüllü bulduklarını müjdeleyecekti. Fakat genç
kız çoktan uykuya dalmıştı.. Bir meleği andıran masum yüzü, sevdiğinin
özleminden sırılsıklamdı... O gece biri gözlerini dünyaya kapadı, genç
kız ameliyata alındı. Tekleyen ve görevini yerine getirmeyen kalbi
değiştirilmişti. 1 hafta sonra tekrar gözlerini açtı dünyaya genç kız.
Ama dünya daha farklı geldi ona. Sanki bir şeyler eksikti... Aradan
aylar geçmiş genç kız artık iyice iyileşmişti. Ama içindeki burukluğu
bir türlü atamıyordu. Sevdiği aklına gelince kalbi eskisinden daha çok
sızlıyordu.. Bir kere, bir kere görebilsem diye mırıldandı... Kalbi
yine sızlamaya başlamıştı. Yeni kalbi onu iyileştirmişti ama nedense
her gece aniden hızlanıyor, onu uykusundan uyandırıyor ve sanki
yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu... Genç kız bir anlam
veremediği bu durumu doktora anlamış, ama ameliyat kolay değil, bir
aydan geçer demişti doktor. Aylar geçmişti ama hala aynıydı durum.
Çiçeklerinin yanına gitti. Her gün onlarla saatlerce dertleşiyor,
zaman zaman ağlıyordu onlarla.. En çokta kan kırmızısı gülünü
seviyordu. Çünkü kırmızı gülün onun için yeri apayrı idi. Oda genç
kızla beraber gülüyor, onunla beraber ağlıyordu. Onu sevdiği gibi
görüyordu genç kız. Ve gülünü sevdiğini ilk gördüğünde ona hediye
edeceğine dair yemin etmişti. Başka türlü paylaşamazdı gülünü
kimseyle... Kapı çaldı aniden. Kapıyı açtı ama kimse yoktu. Gözü
yerdeki beyaz zarfa ilişti. Yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. Birden
kalbi deli gibi atmaya başladı. Ne olduğunu anlayamıyordu. Zarfın
üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardı. Zarfı açtı, içinden beyaz
bir kağıda yazılmış bir mektup çıktı. Kalbi daha hızlı atmaya başladı.
Onun kokusu vardı kağıtta. Evet, onun kokusu vardı. Yılar yılı
özlemini çektiği, yanında olabilmek için canını bile verebileceği
sevdiğinin kokusu vardı mektupta.. Başı dönmeye başladı. Koltuğuna
geçip oturdu yavaşça...Kağıdı açtı. Ve elleri titreyerek okumaya
başladı." Sevgilim, senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe 2
sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı, ne bir kimseyi sevebildim,
nede kimseye bakabildim... Her günüm diğerinden daha zor geçti, çünkü
her gün özlemin daha da artıyordu.. Sana kitapları dolduracak kadar
şiirler yazdım. Her biri diğerinden daha da hüzünlüydü. Yazdım,
okudum, ağladım... Her gün yazdım, her gün okudum, senelerce
ağladım... Her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece senin
yanında olmayı istedim. Ve her gece sensizliğe lanet ettim, uykuları
haram ettim kendime, sensiz olmanın acısını gözlerimden çıkardım... Ve
bir gün her şeyi değiştirecek bir fırsat çıktı önüme. Bunu fırsatı
değerlendirmeyip, kendime haksızlık edemezdim... Ve değerlendirdim...
Senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye..Ama tam tersi
oldu. Seni daha çok özlüyorum artık... Senden çok uzaklardayım belki,
ama yinede seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hem de her
gece... Seni seviyor, seyrediyor ve eğilip sen uyurken yanağına bir
öpücük konduruyorum.. Bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi
bildiğimi sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun. Yarın
birbirimizi sevmemizin 6. senesi... Hep ben geldim şimdiye kadar senin
yanına, yarında sen gel olur mu sevgilim.. Ha, unutmadan, sana hep
sözünü ettiğim, kalbime iyi bak olur mu ? Çünkü göz yaşlarımla, adını
yazdım ona...Seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin
içinde... Unutma, kırmızı gülü de unutma olur mu ??... Seni Seviyorum,
Yanıma Gelinceye Kadarda Seveceğim... Sevgilin....

Teşekkürler...!